مقایسه تغذیه، بازگشت و بازجذب عناصر غذایی در رویشگاه¬های توسکای ییلاقی و دارتالاب در منطقه تشبندان آمل- مازندران

در این پژوهش، تغذیه، بازگشت و باز جذب عناصر غذایی بین دو رویشگاه توسکای ییلاقی (درخت تثبیت‌کننده ازت) و دارتالاب (سوزنی‌برگ) کاشته شده روی یک خاک با زه‌کشی ضعیف در منطقه تشبندان آمل مقایسه شد. عناصر غذایی نیتروژن، فسفر، پتاسیم، کلسیم و منیزیم برگ­های زنده (سبز) و مرده (لاش‌برگ) هر درخت و خاک تحت پوشش هر توده درختی، اندازه­گیری گردید. توسکا ییلاقی در مقایسه با دارتالاب به‌طور معنی­داری در برگ­ سبز از نیتروژن و منیزیم بیشتر و در برگ مرده نیز از نیتروژن، پتاسیم و منیزیم بیشتر، ولی کلسیم کمتر برخوردار بود. نسبت کربن به نیتروژن لاش‌برگ و بازجذب نیتروژن در توسکا ییلاقی کمتر از دارتالاب بود. خاک توسکا ییلاقی در مقایسه با دارتالاب از نیتروژن و پتاسیم بیشتر، و فسفر، منیزیم و نسبت C/N کمتری برخوردار بود. از نتایج این پژوهش می‌توان دریافت که توسکا ییلاقی، در مقایسه با دارتالاب، به‌دلیل تجمع عناصر غذایی بیشتر لاش‌برگ، بازگشت ازت بیشتر به خاک و نسبت C/N کمتر لاش‌برگ سبب بهبود و حاصل­خیزی تدریجی رویشگاه می­شود.